Rob Wijnberg legt, in De Correspondent, op heldere wijze uit tegen welk dilemma we als mensheid aan lopen. We hebben eigenlijk altijd wel een groter verhaal van ons bestaan gekend. Maar nu staat er als het ware “een muur” tussen ons en de toekomst in en we grijpen daarom terug op het leven van vroeger, want “vroeger was alles beter”. Volgens Wijnberg moeten we weer een nieuw verhaal hebben waar we in kunnen geloven: een Verhaal over Vooruitgang.
Voor de Verlichting, kon het christendom dat verhaal zijn. En dat is niet zo heel gek, want als christen krijg je een vrijwel compleet verhaal aangeboden. Er is een duidelijk begin in het scheppingsverhaal, een deel voor je dagelijks leven in de wetten en het evangelie. Voor de toekomst is er het thema van “hoop” en het beeld van het hiernamaals.
Het christelijk verhaal is niet meer het Verhaal over Vooruitgang van de mensheid. Het is geen geheim dat er in het westen minder christenen zijn dan 50 jaar geleden. Toch denk ik dat deze zoektocht naar zingeving een unieke mogelijkheid is voor het christendom. Nu, meer dan de afgelopen eeuwen, kunnen we met een schone lei beginnen.
“The Hand” door Aftab Uzzaman
God is voornamelijk bekendgemaakt als “de man met de grijze baard die zich verstopt tussen de wolken en met zijn wijsvinger de fouten van de mensen aanduidt”. Hij kan nu anders bekendgemaakt worden dan tot nu toe is gedaan. Het is een tweede kans om daadkrachtige liefde te tonen en gerechtigheid te verdedigen. Niet weer met een verborgen agenda van bekering, maar met een open, oprecht hart van liefde voor de medemens. Wie weet wat dat Verhaal allemaal teweeg kan brengen?